Green Day Röportajı

[Dark Flame]

Yeni albümden büyük beklentileriniz varmış galiba, doğru mu? Uzun zamandır ortalıkta görünmüyordunuz, müzik piyasasında her geçen gün yeni şeyler oluyor. herhangi bir endişe taşıyor muydunuz yeni bir albümle geri dönerken?
BILLIE JOE: Evet, büyük beklentiler! (bu arada adam uykulu falan ama dalga geçmeden de duramıyo!)

MIKE: Son albüm "Nimrod"dan sonra biraz oturup düşünecek vaktimiz oldu. Yorucu bir dönem sona ermişti, yeni albüm için sağlıklı fikirler üretebilecektik böylece. "Dookie"den sonraki albümlerimiz çok iyiydi bence, araya giren zaman pek endişelendirmedi bizi açıkçası, yeni albüm sendromunu ilk kez yaşamıyoruz çünkü. Artık daha kıdemli olduğumuz için olsa gerek büyük beklentilerle ya da büyük endişelerle boğuşmadık, son derece rahatız.

BILLIE JOE: Müziğimiz şöyle olacak, ham maddesi şu olacak falan gibi hesaplarla uğraşmadık. Belli ve sadık bir fan kitlemiz olduğunu biliyoruz, biz de onlara sadık kalmaya çalışıyoruz sanırım.
TRE COOL: Neden korkacakmışız ki. Biz hiçbir şeyden korkmayız, polislerden bile! (daha önce de belirttiğim üzere grubun şebeği bu arkadaş oluyo, o da uykusuz olduğu için olsa gerek, başarılı espriler yapamıyo!)

Üç yıl uzun bir süre değil miydi? Sizin formülünüzü alıp, olayı götüren bir sürü yeni topluluk türedi bile bu zaman dilimi içinde.

BILLIE JOE: Aslına bakarsan bu bize daha fazla güç veriyor. Ama yeni isimlerin türemesi o kadar da olumsuz bir şey değil, aynı formülü kullansalar bile. Punk ortamını-ya da daha başka nasıl anılıyorsa-temsil eden ya da ona hakim olan tek bir isimden bahsetmek saçma bence, tek bir ismin tekelinde olmamalı müzik. Herkese yardımcı oluyor aslında bu olay, biz zamanında başardık, şimdi de sıra diğerlerinde, neden olmasın?

Şu sıralar çok fazla temsilcisi var gibi görünse de punk müziğin kısır bir döngüye girdiği fark ediliyor, punk ölüyor mu ne?

BILLIE JOE: Bu ciddi ve bir o kadar da kapsamlı bir konu. Punk, piyasaya ilk çıktığımızdan beri bizimle özdeşleştirilen bir tanım oldu ama biz hep daha ileriye gitmek istedik, stilimizi ve kariyerimizi bu şekilde daha ne kadar devam ettirebileceğimizi görmek istedik. Aslında punk'ın çok fazla kolu var, çok değişik punk stilleri var, örneğin Fugazi, örneğin Nirvana, ya da ne bileyim Dead Kennedys, Ramones. Saydığım isimlerin hepsi punk müziğin tamamen farklı yerlerindeler, farklı stillerdeler. Biz de tekrara düşmemek için biraz zorlamak istedik, hala benzer sound'da albümler yapıyor olmak istemedik açıkçası.

Söz konusu formül size bir limit mi koyuyordu yani?

BILLIE JOE: Hayır, hala seviyorum ve dinliyorum bu tür müziği, harika bence. Benim demek istediğim diğer albümlerimizle aynı sound'a sahip bir albüm yapmış olsaydık, mutlu olmayacaktık. Bu bizim için yeni ve farklı bir dönem, belki de halkayı tamamladık ve şimdi bir yenisine adım atıyoruz.
MIKE: Biz büyümek durumundaydık, herkesin büyümek zorunda oluşu gibi. Ne bileyim, hiç kimse yerinde saymaz, uzun bir zaman dilimi içinde sürekli aynı şeyi yapmayı sürdürmek saçma değil mi?

TRE COOL: 'Dookie 2'yi yapmayı umuyoruz! (esprili çocuk)

"Dookie" albümünden bu yana , "Insomniac" ve "Nimrod"un oluşum dönemlerinde herhangi bir baskı altına girdiğinizi hissettiniz mi, çünkü "Dookie" 10 milyon küsür satmıştı? O başarıyı devam ettirme zorunluluğunu hissettiniz mi yani, yeni albüm "Warning" de böyle bir sürecin ürünü mü?

MIKE: Hayır, "Dookie"den sonra bir yerlerimizi de yırtsak o kadar satamayacağımızı biliyorduk, sonraki amacımız sıradaki harika albümü hazırlamak oldu sadece. "Dookie" ardından gelen süreç daha çok söz konusu baskıyı ekarte edici yönde gelişti bizim için.yeni albüme başlamadan önce tüm baskılardan sıyrılmıştık, bir nevi arınmıştık da diyebiliriz, bunu da kendimizi birer birey olarak yeniden keşfederek başardık, öncelikle kendimizi tatmin etmeyi öğrenerek. Müziğimizi Green Day olarak ilk etapta kendimiz eleştirmeliydik. Biz sonuçtan memnun kaldığımızda ortaya koyduğumuz şeyi sevecek birileri daha bulunur nasıl olsa diye düşündük.

Yeni albüm "Warning"de akustik bir sound seziliyor, 60'lara hatta Beatles'a yakın olduğu bile düşünülebilir, ne diyorsunuz?

BILLIE JOE: Bilmem, kafamıza göre takıldık (heyt be!). Günümüzde bir topluluk power-pop, punk yada melodik bir şey yapmayı denese doğrudan Beatles ile karşılaştırılır, bubir kural gibi bir şey nedense. Yeni albümü yazarken Beatles'ın ya da ne bileyim Bob Dylan'ın etkisi altında falan değildik, akustik bir sound hissediliyorsa bunun çıkış noktası söz konusu isimler değil yani. Ama Beatles'a taparım, bu da bir gerçek ve neden nefret ederim biliyor musunuz? 'Ben Beatles'dan hiç haz etmem!' diyen insanlardan, bu bir yalan, o kişi müzik hakkında hiçbir şey bilmiyor demektir. Beatles'ı sevmemek 'hava'yı sevmemek gibi bir şey!

Şu sıralar neler dinliyorsunuz?
BILLIE JOE: Yeni çıkan underground punk grupları var bir sürü, onlarla ilgileniyorum şu sıralar, bir de Tom Waits...

MIKE: 45'lik koleksiyonumu genişletme çabasındayım. Duke Elligton'a varana dek birçok farklı şey dinliyorum şu sıralar. Yıllar öncesinde bir Tom Petty Best Of'u edinmiştim, onu hala dinliyorum. Bir de Red Hot Chili Peppers...
BILLIE JOE: Evet, o kadar çok sorunla başa çıkıp böyle bir albümle nasıl geri döndüler inanamıyorum, çok iyi bir albüm gerçekten. En son MTV ödül töreninde gördünüz mü onları, saçlarını?
MIKE: Evet, bizden daha punk oldukları bir gerçek!!!

'Punk' ya da meşhur 'neo-punk' tanımları sizi rahatsız ediyor mu? Sonuçta 90'ların başında müzik dünyasında yeni bir sayfa açtığınız ve yeni bir jenerasyonun oluşumuna öncülük ettiğiniz düşünülüyor ve söz konusu 'neo-punk' tanımı buradan geliyor, size ne anlam ifade ediyor bu?
TRE COOL: Aaah, bana salak diyebilirler ya da gerizekalı, bu sıfatları kabul ederim, punk da bunun gibi sıradan bir tanım bana göre!

BILLIE JOE: İnsanların neyi nasıl tanımladıkları ya da bizim hakkımızda ne düşündükleri artık pek önemli değil açıkçası...

MIKE: Beni kim punk diye çağırıyor biliyor musun, küçük kızım. 'Hey, punk, hadi gel güreşelim' falan diyor bana.

BILLIE JOE: Ben bi punk olduğumu kabul ediyorum. Ama oturup punk'ın ne olduğunu tartışacak olursak çeşitli yönlere dağılmak zorunda kalırız. Bu konuyu şimdiye kadar o kadar çok tartıştık ki ve her seferinde de 'sen neden bahsediyorsun be!' noktasına geldi olay. Bu tanımdan bahsederken aslında hayatın kendisinden bahsediyoruz, bir hayat felsefesinden...

MIKE: Evet, burundaki bir piercing ya da saçları havaya dikmek ya da boyamak değil bunun göstergesi. Çok sıradan belki ama insanın içinde gerçekten ne hissettiği önemli olan.

Yeni albümdeki bazı şarkılarda politik temalar hakim sanki?

BILLIE JOE: Sanırım öyle, bunu politika olarak adlandırırsak tabii. Ne bileyim, kendi kimliğinizi bulmaya çalışın, o ya da bu ideolojinin sizi etkilemesine izin vermeyin falan gibi şeyler daha çok.

Amerikan müzik piyasasında 90'lar dönemini değerlendirecek olursanız neler söyleyebilirsiniz, çünkü siz de o dönemin bir parçasıydınız ve şimdi yeni bir dönem başladı.

TRE COOL: Tamamen bulanık bir dönem!
BILLIE JOE: 90'larda gerçekleşen şey tam anlamıyla kültürel bir devrimdi aslında, ama o kadar büyük bir devrim değil. 80'lerden, Bon Jovi, Poison gibi 'saç' topluluklarından artık gına gelmişti, hatta Michael Jackson'dan bile. 80'ler ömrünü dolduruyordu. İşte tam böyle bir dönemde Nirvana "Nevermind"ı piyasaya sürdü ve herkes şok oldu, insanlar o güne dek yuttukları her şeyi bir anda dışarı çıkarma isteği duydular ve yaptılar da bunu. "Nevermind" çıktığı hafta listelere 1 numaradan girdi, yine aynı dönemde çıkan Michael Jackson albümü ise 20. sıralarda geziniyordu. 'İadeler dönemi' işte, Michael Jackson albümleri geri iade ediliyor ve Nirvana albümleri satın alınıyordu. Çok garipti, insanlar sunulan her şeyi reddediyorlardı. Ama içine adım atılan bu yeni süreç 95'ten sonra değişiverdi, şimdi her şey daha kötü. 90'larda müzikal bir devrimle girildi belki ama 95'ten sonra söz konusu yeni oluşumların da bo.u çıktı.

MIKE: Amerika için konuşuyoruz ama dünyanın her yerinde durum böyle sanırım ama yine de en çok Amerika'da.

BILLIE JOE: Aslında tüm bu değişim sürecinde politika da etkili bir rol oynuyor. İnsanlar artık oy vermek istemiyorlar. 'Aaa, yine mi o, ne yapabilir ki artık' diye düşünmeye başladı herkes, kimsenin kimseye inanı kalmadı.

Peki siz nerede duruyorsunuz, hala asi misiniz?
MIKE: Hiçbir zaman yan komşum gibi olmayacağım bir gerçek!

BILLIE JOE: Born To Be Wild!
TRE COOL: Eğer bu, benim normal olduğuna inandığım şeylerin karşısında durmak anlamına geliyorsa evet, ben asi bir insanım o zaman...

Şahsi Röportaj - 04 Ocak 2000

[Simply_Pierre]

MIKE: Beni kim punk diye çağırıyor biliyor musun, küçük kızım. 'Hey, punk, hadi gel güreşelim' falan diyor bana.