Hayley Williams - Paramore Röportajı

[Leena_]

Westword (Michael Roberts): Sadece 20 yasindasin. Sizler 7 yildir berabersiniz, buna ragmen muzik piyasasinda kidemlisiniz.Bu size tuhaf gelmiyor mu?

Hayley Williams: Evet, sanirim.Bunu daha once kimse soylememisti.(gulerler…)
Bu isi cok uzun zamandan beri yapiyor gibiyim, bu da biraz tuhaf bir duygu.
Grup uyeleriyle 13 yasimdayken tanistim, ve o kadar gencken tanistigim kisilerle su anda ayni grupta oldugumu dusunmek biraz cilginca.Bu yuzden, bilmiyorum.Galiba cok sansliyim, cunku hala arkadasiz, hala sevdigimiz muzigi yapiyoruz, ve bunlar zaman gectikce bize daha ilginc geliyor.

WW: Bu ise ilk basladiginizda bir rock-starin hayatinin nasil olabilecegiyle ilgili sonradan yanlis oldugunu ogrendiginiz dusunceler neydi?

HW:Aslinda, her zaman muzik gruplarinin cok luks bir yasam surduklerini dusunmuyordum.Ve bu yuzden bir hizmetcimin olmasi ya da bunun gibi sacma dusuncelerim yoktu.(gulerler…)Hala ayni arabami kullaniyorum.Aslinda annemin arabasiydi, ondan adlim.Hayallerim yoktu.Bunun gibi seyleri hic umursamam.Tek ihtiyacim olan sey apartman dairemde mutlu bir sekilde yasamakti.

WW:Yani bir malikanede yasamayi ya da biftegini kesecek birinin olmasi gibi hayaller kurmuyordun?

HW:Hayir.(gulerler…)Buyuk evleri hic sevmem.Uzun zaman boyunca bir oda arkadasim vardi, ve buyuk yerlerde tek basima yasamak bana korkunc geliyor.Hic eglenceli degil.Hayatimda eskiden neyi yapmaktan keyif aliyorsam simdi de ayni seylerden keyif aliyorum.Hayallere, duslere ihtiyacim yok.

WW: Cogu genc unluler menajerleri ya da onlar gibi kimseler tarafindan genellikle kullaniliyorlar.Siz onlarin tuzagina dusecek kadar sanssiz oldunuz mu?

HW:Kesinlikle arkamizdan dolandiracak kimseler oldu, ama bize cok uzun sure etki edecek kadar surmedi.Ilk basladigimizda, tesaduf, rastgele kimselerle calistik; ama sansimiza, Nashville’ da olmak, onlarin hepsinin annesinin muzik isinde olmasi cok iyiydi ve tek yapmamiz gereken disari cikip bagirmakti, menajer istiyorum diye,boylece menajere sahip olduk. kralSehirde bizim grubumuzla calismakla ilgilenen ve bunu deneyen kimselerin olmasi; eger onlarla bu noktada olmasaydik iyi olmazdi.Ama su anda harika bir takimimiz var.En onemlisi de, ilk kayidimiz ciktigindan beri bizimleler.Cok hos bir aile ortami var, ve bu cok iyi bir sey.

WW:Senin Miley ile daha onceden tanistigini okudum, ve unlu olmak konusunda senden daha yuksek oldugunu. Unlu olsan, ama onun kadar unlu olmasan bu seni yine mutlu eder mi?

HW:Aslinda, Miley’’yi daha onceden tanimiyorum.Kiz kardesini onceden taniyordum, Miley ile de birkac kez gorusme firsatim oldu.Ama evet, memnunum.Benim ve diger grup uyelerinin pozisyonu icin memnunum.Ama Miley’nin yaptigi sey ona gore cok buyuk bir is ve harika gelse de, Paramore dunyasi ile tamamen farkli.Ve grubumuzun olusturdugu fan kitlesini cok seviyorum.Cogu gruplarin durumlari farkli, her seyi para olarak goruyorlar.Altinlar satarak konserler veriyorlar, ve orda cok az kisinin oldugunu goruyorsunuz.Ve soyle diyorsunuz: “Bu insanlar nasil sattiklari album miktarindan cok daha az miktarda konser bileti satiyorlar?Bu yuzden bugune kadar edindigimiz deneyimler ve olusturdugumuz fan kitlesi gercekten cok guzel bir sey.Bununla gurur duyuyoruz.

WW:Sizin canli performanslarinizi 2 kere izledim, ve ayrica aynen senin gibi olmaya calisan adeta bir ordu kiz gordum, Hayley.Bu cilginca degil mi?Oraya baktigin zaman senden 3.000 tane daha kisinin sana geri bakmasi yani?


HW:(gulerler…) Bu tuhaf.Ben daha kucuk bir kardesim var ve onlari gordukce biraz sasirmis ve tuhaf bir ifadeyle bana bakiyor.(gulerler…)Harika bir iliskimiz var. Ayrica bu insanlarin kim oldugu hakkinda hicbir fikrinin olmamasi ve aynisindan milyonlarca olmasi garip bir duygu.Ilk baslarda insana super geliyor ama sonradan cilginca olmaya basliyor.(gulerler…)

WW:Peki bu, senin yasamini etkilemiyor mu?Cunku milyonlarca kizin da sen ne yaparsan aynisini yapacagi hissi ile bazi seyleri daha dikkatli yapmaya calisiyor musun?

HW: Kesinlikle grubumuz bu konuda, yani insanlara ornek olma konusunda cok bilinclidir, ozellikle genc yastaki kisilere.Ama gruptaki birinin buna cok iyi bir aciklamasi var.Galiba Taylor soylemisti; hepimiz bilinc ile etki etme arasindaki dengeyi , yasama istegine sahip olmayi, ve ozur dileyecek duruma gelmemeyi ogrenmeliyiz.”
Hayatimda yaptigim seyleri kimlerin anlayacagini, kimlerin anlamayacagini biliyorum.Neyi yanlis yaptigimin bilincindeyim. Ama ben de 20 yasindayim, buyuyorum, ve diger 20 yasindakiler gibi, 16 yasindakiler gibi ya da 30 yasindakiler gibi ogreniyorum.Buyumek bir surec ve insanlarin her yaptigimi bilmesi benim icin zor bir sey.Hepimiz insanlarin izlediginin bilincindeyiz.


WW:Daha once yaptiginiz muzikleri dinledigin zaman, ne gibi farklari goruyorsun?
Simdi yaptigin islerde ne gibi gelisme var?

HW:: Alisveris yapiyordum, Los Angeles’ta bir gunlugune izin yapiyorduk. Paul Frank Store’a gittim, ve bizim sarkimizi, Here We Go Again’i caldilar.Oncelikle biraz utandim, cunku orda calisan herkes dinliyordu ve sesimi duyuyordu, onlarla da alisveris icin konumsak biraz tuhafti.(gulerler…) Ama sesimin, ses tonumun ne kadar degistigini fark ettim.Here We Go Again, 2005 yilinda kaydettik, All We Know Is Falling albumumuzde yer aldi.Sanirim 15 yasindaydim. Ve cilginca, cunku o zamanlar soyle dusunurdum: “Bence sesim gayet iyi.”(gulerler…) Ama simdi dinledim ve “Aman Tanrim!” dedim, “Sesim Zac Hanson gibi.Kucucuk bir cocuk gibi!”
Ama bir sey degistirmeyecektim. Cunku su ana kadar neler yaptigimiza baktim, ve hepimizle gurur duydum.Ve sesimi daha iyi yapmak icin cok ugrastim, cunku sesim benim enstrumanim.Ve sanirim basardim. Yapabilecegimin en iyisi.Yani bu buyuk bir degisim. Her bir sonraki sarkida, sesimin daha iyiye gittigini gordum, ve bu super, cunku bu benim istedigim seydi.


WW:Az once soyledigim gibi, performasinizi 2 kere izledim.1. si, 2007 yilinda Warped Tour. 2.si 2008 yilinda The Big Gig.Ve bana gore, performansindaki yukselis gercekten buyuk.Kendini buyumus ve yildan yila degisimine karsilastiracabilecek gibi hissediyor musun?

HW:Cok performansimiz oldu, her hafta tura cikiyoruz ve ben biraz gerginim.Bu bisiklete binmek gibi bir sey.Nasil yapilacagini unutmuyorum.Ama bir suru performanstan sonra, guven kazandigim halde her sahneye cikacagim zaman gergin oluyorum.Kendime “Su insanlara bak.” Diyorum, “Acaba neyi onemsiyecekler?”.
Ama ilginc bir sey var ki, 2007 yilinda ciktigimiz Warped Tour, kendime en guvendigim performansimizdi.O yila bayildim.Bir Warped Tour dovmesi yaptirmak istiyorum, cunku cok seviyorum! Biliyorum ki Warped Tour’dan sonra Riot! icin ilk basligimizi atik, ve o show icin saatlerce ugrastigimi hatirliyorum.Daha iyi olacagimizi hissediyordum, bu da bana daha cok guven veriyordu.Bununla gercekten gurur duyuyorum.

WW:SizlerTwilight cilginligina katildiniz.Ama kizim bana soyledi; Decode, filmde yalnizca 30 saniye boyunca veriliyormus.Bu sizi uzdu mu?

HW:I Caught Myself de var, sanirim yaklasik 30 saniye boyunca, Decode film bitiminde 3. sarki olarak yer almis.Bize bunu soyledikleri zaman "Tamam, en azindan filmde bi yer kaptik"dedik

WW:Tum Twilight kitaplarini okudun mu?

HW:Evet, ama 4.su yarim kaldi.Nedenini bilmiyorum ama bir turlu okuyamiyorum.Hep okuyacagim diyorum ama..(gulerler...)

WW:Hikayenin bitmesini istemedigin icin mi, yoksa hikayenin akisini begenmedigin icin mi?"

HW:Hayir, aslinda en sevdigim kitap o. Bana gore bir vampir hikayesinden cok daha fazlasi.Sanirim digerlerini cok hizli okudugum icin sonuncusunda biraz yavaslamak istedim

WW: Gelecek filmlerle ilgili soundtrack planlariniz var mi?

HW:Hayir, kesinlikle yok. Yapmayi dusunmuyoruz. Eger fikrimiz degisirse ve herkes de ayni fikirde olurse, yapariz tabi.Ama su anda bir planimiz yok.